Η σχέση ανθρώπου και ζώων είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το ζώο ανέκαθεν υπήρξε σύντροφος, φίλος, συνοδοιπόρος, αλλά συχνά και θύμα της ανθρώπινης σκληρότητας. Η σχέση αυτή απεικονίζεται με γλαφυρότητα στα λογοτεχνικά κείμενα κάθε εποχής. Παράλληλα, η λογοτεχνική παραγωγή επηρεάζει τη νομοθετική διαδικασία, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των ζώων, με απώτερο σκοπό, στην σύγχρονη εποχή, την ευζωία. Στο πόνημα αυτό, ερευνάται η αλληλεπίδραση της νομικής επιστήμης και της λογοτεχνίας στο ευαίσθητο θέμα της ευζωίας των μη ανθρώπινων ζώων. Το ενδιαφέρον εστιάζεται διαχρονικά στην περίοδο 1821-2021 και απηχεί τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες της χώρας.